Stop met de klopjachten op de thuiszitters en hun ouders door de leerplicht en ‘veilig thuis’. Geef ruim baan aan alternatieve leerroutes voor deze kinderen en jongeren, de zgn. thuiszittersinitiatieven. Zorg ervoor dat het geld dat OCW nu uitspaart doordat ze niet op naar school gaan per direct beschikbaar komt voor die thuiszittersinitiatieven. Schaf de steeds dwingender Leerplichtwet af en vervang die door een wettelijk Recht op Vorming.
Dat zijn de belangrijkste aanbevelingen uit het pamflet Recht op Vorming. Het pamflet is hier te vinden: www.pedeng.nl/rov
De schrijvers zijn Lex Hupe en Ype Akkerman, beiden deskundig op het gebied van de ontwikkeling en vorming van de jeugd. Ze zijn verontwaardigd over wat deze kinderen en hun ouders wordt aangedaan en ergeren zich er sinds jaar en dag aan dat het thuiszittersbeleid maar steeds in het hetzelfde kringetje blijft ronddraaien. Want elk jaar houden duizenden kinderen het op school voor gezien. Wat volkomen terecht is, het geldt immers ook voor steeds meer leraren. Deze kinderen worden echter met harde hand teruggeduwd door een pseudo-strafrechtelijk apparaat van leerplichtambtenaren, ‘veilig thuis’ en zelfs Justitie. Dat maakt de tegenzin bij deze kinderen alleen maar groter; bovendien leidt een gedwongen verblijf op school steeds meer tot ‘schooltrauma’ en een levenslange hekel aan leren. De oorzaak zit ‘m in de mismatch tussen de school en de kinderen, want het onderwijs is steeds minder passend. Dit gecombineerd met slechte communicatie tussen school en ouders. De kern van het probleem wordt niet aangepakt en handhaving van wetten en regels lost dat niet op. De oorzaken zitten dieper. Daar moet nu eindelijk eens verandering in komen, vinden de schrijvers van het pamflet. Ze bepleiten, met een nieuwe regering in het zicht, voor een radicale aanpak waarbij alternatieve leerroutes voor deze kinderen ruim baan krijgen, ook in financieel opzicht. En waar een wettelijk Recht op Vorming centraal staat en de op schooldwang gebaseerde leerplicht wordt afgeschaft.
Een Ministerie van Vorming
Daar hoort dan ook een Ministerie van Vorming bij dat onder meer gaat over baby- en kraamzorg, kinderopvang, onderwijs, cultuur, sport en andere vormende vrijetijdsbesteding, kind- en jeugdzorg, politie en toezicht, werkend leren, reclassering en reïntegratie. Zo’n Ministerie van Vorming gaat dan zowel over de vorming van de jeugd als op volwassenen en is dus ook verantwoordelijk voor een leven lang leren. Dit Ministerie werkt op basis van een positief verhaal: kinderen hebben recht op vorming, waarbij ouders de primaire verantwoordelijkheid hebben. Die kunnen daarvoor een beroep doen op personen en organisaties die ‘vorming buitenshuis’ verzorgen: zoals de babyzorg, kinderopvang, de school , de sportvereniging, de amateurkunst, jongerenwerk, jeugdhulp en jeugdgezondheidszorg en de wijkpolitie. In het eigen sociale netwerk en in een ‘village to raise a child’. En die ouders werken ook verder aan hun vorming, met inzet van iedereen die hen daarbij helpt. Net als vele andere medeburgers.
Klopjachten door de leerplicht en veilig thuis
De scholen staan al te ijverig klaar om de ouders met ‘Veilig Thuis’ op te zadelen, die het probleem alleen maar erger maakt door het gezin onder toezicht te stellen en dus nog meer dwang en drang uit te oefenen. “Dat is dus ontzettend contraproductief en heel slecht voor deze kinderen”, zegt Akkerman. “Je lost het probleem precies aan de verkeerde kant op”, betoogt Hupe. “De scholen hebben allerlei trucs om het probleem van zich af te organiseren en het kind raakt verzeild in de jeugdbescherming waardoor die nog veel verder van huis is. Laat ze daar dan ook direct mee stoppen”. Zelfs Minister Slob heeft in mei 2021 openlijk gezegd dat het automatisme van scholen om een zorgmelding te doen bij Veilig Thuis maar eens moet stoppen. Maar Hupe en Akkerman zien daar nog helemaal geen tekenen van. “De scholen gaan nog steeds door met dit institutionele onrecht” aldus Hupe.
Geen aanbevelingen aan OCW
Het pamflet bevat een reeks van dringende aanbevelingen. Aan de kinderen, de ouders, de leraren, de leerplichtambtenaren en de ‘veilig thuis’ medewerkers, de Gemeenteraden en de Tweede Kamer. Ze hebben ervan afgezien hun aanbevelingen aan het ministerie van OCW te sturen, want die doet er toch niks mee, zo leert de ervaring van Hupe en Akkerman. Zij vertrouwen meer op de Tweede Kamer die de minister opdracht kan geven de aanbevelingen uit de voeren die leiden tot een fundamentele doorbraak in denken en beleid ten aanzien van thuiszitters. Want “pleisters plakken helpt niet meer”, aldus Akkerman, “je moet echt toe naar een veel grondiger operatie. Nu we in de formatietijd zitten kan een nieuw kabinet meteen de draad oppakken en ons onderwijs weer menselijk maken, voor de kinderen en voor de leraren”.
Reacties naar: ouders@eerstehulpbijschooluitval.nl
Geef een reactie