Op 20 december 2021 heb ik een klokkenluidersmelding gedaan over de misstanden bij welzijnsorganisatie Humanitas, die de afgelopen 4 jaar actief geweest is in het gebied Feijenoord. Daar is tot op heden geen reactie op gekomen, vandaar dit rappel. Wel heeft in de Gemeenteraad uitvoering discussie plaatsgevonden over het welzijnswerk Feijenoord, maar dan naar aanleiding van een artikel daarover in de NRC van 22 februari 2022. Was dit artikel al behoorlijk belastend en het debat in de Raad pittig, er is meer aan de hand en dat rechtvaardigt deze meer uitgebreide aanvulling op de eerdere klokkenluidersmelding. De titel van dit artikel is niet voor niets zo gekozen. 

https://www.nrc.nl/nieuws/2022/02/10/welzijnswerk-in-het-arme-feijenoord-grote-ambities-veel-conflicten-a4087495

Aan de wethouders Christine Eskes en Arjan van Gils,

Van: Ype Akkerman

Onderwerp: Rappel klokkenluidersmelding

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         Rotterdam 15 maart 202

Op 20 december heb ik u per aangetekende brief een klokkenluidersmelding gedaan. (www.pedeng.nl/klok). Dat is inmiddels bijna drie maanden geleden en ik heb er nog steeds geen inhoudelijke reactie op gehad. Ik neem dat hoog op, vandaar deze -eveneens aangetekende- brief. Die gaat in afschrift aan minister van Binnenlandse Zaken Hanke Bruins-Slot, de Gemeenteraad, het bestuur van het NPRZ, het bestuur van Humanitas, Ombudsman Marianne van den Anker en de Rekenkamer Rotterdam.

Het is tevens een open brief. Hij staat inmiddels op mijn website en ik zal alles doen om er voor te zorgen dat die breed verspreid wordt. Want ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat u de kwestie Humanitas het liefst in de doofpot stopt.

1. Doofpot

Want mocht u menen weg te komen met de moties die door de Gemeenteraad zijn aangenomen, dan heeft u pech. Want slechts één van deze moties is gericht op de performance van Humanitas, en dan uitsluitend diens financiële handel en wandel. De andere zijn toekomstgericht en gaan er vooral op neerkomen dat de goeden onder deze ene kwade moeten lijden. Ook de Wijkraden zullen het u niet aan dank afnemen, want het betekent alleen maar meer gemeentelijke controle en minder zeggenschap door de bewoners.

Nu is die financiële handel en wandel van Humanitas al erg genoeg. Die is een heel slecht voorbeeld voor de jeugd in dit gebied die zelf ook gemakkelijk valt voor de verleidingen van het grote geld, als dat op slinkse wijze verkregen wordt. En dit alles in een gebied waar veel bewoners in een financieel precaire situatie verkeren omdat ze het van de bijstand of laagbetaald flexwerk moeten hebben. Verder herinner ik u er aan dat de deelgemeente Feijenoord indertijd een voortijdig einde beschoren was omdat het bestuur beschuldigd werd van cliëntelisme en belangenverstrengeling. Het gedrag van het College en dat van Humanitas blijkt dus geen haar beter te zijn. Er is echter los van dit financiele wanbeleid ook nog heel wat te zeggen over de performance van Humanitas en ook dat verdient grondig onderzoek.

2. Vier dringende verzoeken

Ik heb de volgende vier dringende verzoeken.

1. Onderzoek klokkenluidersmelding

In mijn brief van 20 december 2021 heb ik u verzocht mij zo snel mogelijk te laten weten hoe het onderzoek naar aanleiding van deze klokkenluidersmelding gaat plaatsvinden, en dat in elk geval op een manier die voor mijn bronnen veilig is. Tot op heden bent u ernstig in gebreke gebleven. Wilt u mij daarom uiterlijk 1 april 2022 laten weten hoe u daarin gaat voorzien?

2. Gesprek kleine jeugdorganisaties Feijenoord

Het is wethouder Eskes vanuit de Gemeenteraad ook al gevraagd; om zich te verstaan met een aantal kleinere organisaties die zich hebben ingezet voor de jeugd met minimale of helemaal geen middelen van de kant van de gemeente. Het zijn in elk geval You-Talent, CJV, Monteirogym, Helderheid, Werkteam Feijenoord en Speeltuin Middenstip. Dat is een ernstige miskenning van hun werk en de wethouder heeft zich er in de Raad ook op een zeer afstandelijke wijze en met een flink gebrek aan inlevingsvermogen van afgemaakt. Laat ze dat nu toch doen. Om Ralph McTell te parafraseren: They’ll show you something that make you change your mind’. Als ze daarvoor open wil staan tenminste. https://youtu.be/M2r97Fo_HWE

3. Onderzoek jeugdbeleid op Feijenoord

Er zijn goede redenen tot een onafhankelijk onderzoek naar 10 jaar jeugdbeleid in de wijk Feijenoord. Daar heb ik vanaf 2019 verscheidene keren op aangedrongen, om te beginnen bij mijn inbreng voor de Raadscommissie ZOCS en wethouder Sven de Langen. www.pedeng.nl/dreams. Dat is niet meer dan normale beleidsevaluatie, om van te leren en om de burger en belastingbetaler in staat te stellen na te gaan of die waar voor geld gekregen heeft. Mijn stelling is dat de kinderen en jongeren op Feijenoord voor hun vorming en toekomst slechter af zijn dan 10 jaar geleden, toen het NPRZ begon.

4. Onderzoek Staat Jeugdprofessional

Er zijn goede redenen om aan te nemen dat het jeugdbeleid op Zuid ook faalt vanwege de sturing die sterk leunt op het volstrekt achterhaalde new public management en die het werken in de praktijk van jeugdprofessionals als leraren, sociaal werkers, jeugdhulpverleners en sociaal ondernemers in het jeugddomein onnodig stroef maakt. Wat een belangrijke oorzaak is voor burn-out, voortijdige uitval en groeiende personeelstekorten. Vandaar dit onderzoeksvoorstel van eind september 2021 dat ik inmiddels aan meerdere collegeleden en ambtenaren heb voorgelegd. Tot op heden zonder resultaat, dit terwijl de problematiek alleen maar urgenter wordt. Vandaar dat ik er bij u op aandring dat nu toch ter hand te nemen. Zie www.pedeng.nl/staat.

3. Terechte tevredenheid?

Wethouder Eskes meldde de Gemeenteraad dat de beginjaren van Humanitas weliswaar niet goed hebben uitgepakt zijn maar dat het naderhand toch allemaal goed gekomen is. Waar baseert zij dat op? Toch niet op het klanttevredenheidsonderzoek dat Sven de Langen in 2019 voor 2020 in het vooruitzicht gesteld, zelfs voor heel Rotterdam, maar niet heeft uitgevoerd? Zelfs voor het gebied Feijenoord heeft hij het niet waargemaakt; een ernstige omissie waarvoor wethouder Eskes politiek verantwoordelijk is. 

En wat betekent ‘goed gekomen’? Heeft Humanitas het beter gedaan dan zijn voorganger? In elk geval niet op het gebied van jeugdwelzijn en alle zogenaamd innovatieve projecten zijn op niets uitgelopen. Dat laatste betekent dus ook dat Humanitas onder valse voorwendselen deze opdracht heeft binnengehaald, daarbij gebruik makend van het kennelijke feit dat uw beleidsambtenaren gemakkelijk te begoochelen zijn met hoogdravende praatjes. Hadden die enkele nuchtere Feijenoorders geconsulteerd dan had de gunning ongetwijfeld anders uitgepakt. Maar Hugo de Jonge vond zelfs de Gebiedscommissie Feijenoord daarvoor te min. Net als nu de Wijkraden, die slechts met veel inspanning en na allerlei ongevraagde adviezen mogen hopen dat de uitkomst van de huidige gunning voor het welzijnswerk enigszins in de door hun gewenste richting bijgebogen is. Dat belooft wat voor Wijk aan Zet.

4. Geld als water

Een van de titels waarop Humanitas de gunning kreeg waren diens plannen om de positie van lokale ondernemers te versterken. Daar is niets van terecht gekomen. Sterker nog, men heeft voor tonnen aan opdrachten verstrekt aan bevriende relaties en huwelijkspartners, wat in strijd is met de inkoopvoorwaarden die de gemeente hanteert en die bovendien in strijd zijn met de pijler Werk van het NPRZ. Maar in plaats van de voorzitter van het CvB van deze welzijnscowboy daar stevig op aan te spreken is die als ‘gewaardeerde partner’ in het bestuur van het NPRZ opgenomen. Wat toch wel duidt op een ernstig gebrek aan onderscheidingsvermogen.

Verder is er veel geld verjubeld aan overhead, dure managers en gratis zwemles. Wat dit laatste betreft, dat had helemaal niet gratis gehoeven, want het gebied Feijenoord kent ook kapitaalkrachtiger bewoners die best een eigen bijdrage kunnen betalen. Humanitas had best een inkomensafhankelijke contributie kunnen heffen, die op nul uitkomt als men ruimhartig gebruik gemaakt had van de mogelijkheden van het sportfonds. Dan was veel geld overgebleven voor het kind- en jeugdwerk dat men opzichtig verzuimd heeft. Tenzij u meent dat gratis zwemles gerechtvaardigd is omdat Feijenoord een waterrijk gebied is. Maar dan had het niet uit het welzijnsbudget betaald moeten worden maar uit een afzonderlijke prioriteit voor veiligheid. Kortom, het is slim bekeken van Humanitas, die gratis zwemles, maar in werkelijkheid is de burger en de belastingbetaler een oor aangenaaid.

5. Kinderen van de rekening

Bij de gunning van Humanitas was al duidelijk dat die niets aan kind- en jeugdwerk zou doen. Dat is op zich al strijdig met het oorspronkelijk ontwerp van de Children’s Zone en met de nota Rotterdam Groeit van uw voorganger Hugo de Jonge, die kort tevoren raadsbreed was omarmd. En dat uitgerekend in een gebied als Feijenoord dat vier focuswijken kent met een nationale status aparte, mede vanwege de jeugdproblematiek.

Dat kind- en jeugdwerk is in de wijk Feijenoord overgenomen door een aantal kleinere organisaties die zich al sinds jaar en dag inzetten voor de jeugd. Echter op vrijwillige basis, voor een fooi, of met behoud van uitkering omdat Humanitas ook een organisatie eruit gewerkt heeft die tot op heden altijd onder de welzijnsopdracht viel. Uzelf heeft zelfs één van die organisaties zijn subsidie afgepakt, omdat die niet meer past in een regeling die door de gemeente gewijzigd is. Die organisaties hadden kunnen profiteren van welzijnsgeld als Humanitas dat niet aan andere zaken verjubeld had. Dat is niet alleen heel onrechtvaardig, maar ook een slechte besteding van belastinggeld. Bovendien, door deze organisaties een alleszins eerzame en gerechtvaardigde broodwinning te onthouden en zelfs af te pakken is die handelswijze ook strijdig met de pijler Werk van het NPRZ.

Uw collega’s Moti en Bokhove maken nu goede sier maken met de jongerenhubs. Er is op Feijenoord echter jarenlang een situatie geweest dat jongeren onder de pannen waren in het Huis van de Wijk onder leiding van twee vrijwillige jongerenwerkers die hier op Feijenoord wonen. Die zijn er door Humanitas uitgewerkt. Dus wat is de winst? Op zijn minste twee ernstig gekwetste vrijwilligers die hun vertrouwen in de overheid verloren zijn, als dat al niet op een dieptepunt was. En een aanzienlijk duurdere oplossing dan de vorige, ook omdat de leegstand in het dure Huis van de Wijk is toegenomen.

6. Hoezo focuswijk?

In mijn inbreng medio 2019 voor de Raadscommissie ZOCS (www.pedeng.nl/dreams) heb ik al gewezen op het abominabele jeugdbeleid jegens Feijenoord, zelfs als focuswijk in het kader van het NPRZ: gebrek aan consistentie, gebrek aan regie, gebrek aan investeringen, en gebrek aan empathie jegens de mensen van de dagelijkse praktijk. En een overdaad aan personele discontuiteit: het lijkt er wel een Afrikaans weeshuis. Daarbij heb ik ook aangegeven dat ik -was ik nog rijksambtenaar- allang bij de minister aan tafel had gezeten om haar uit te doeken te doen wat hier werkelijk aan de hand is. Dat heeft de Wijkraad Feijenoord inmiddels gedaan in zijn bericht aan minister Kajsa Ollongren van oktober 2021 www.pedeng.nl/kajsa. Deze brief gaat daarom ook naar haar opvolger minister Hanke Bruins-Slot waarbij ik nog maar eens herhaal dat zij zich met 130 mln. aan Rijksgeld ingelaten heeft met een zeer onbetrouwbare partner. Het zal de uitgangspositie van de gemeente in de komende onderhandelingen over de nieuwe Regiodeal niet goed doen, zo valt voor u te vrezen.

7. Wat is er nieuw aan het Nieuw Rotterdams Welzijn?

Is het debacle met Humanitas al erg genoeg, het is een tragisch dieptepunt in het ‘Nieuw Rotterdams Welzijn’ dat de gemeente gevoerd heeft nadat die dat van de deelgemeente Feijenoord heeft overgenomen. In drie aanbestedingsrondes heeft Hugo de Jonge al het kind- en jeugdwerk en een veelbelovend proces van samenlevingsopbouw (via de Proeftuin Feijenoord) om zeep geholpen. En zijn opvolger Sven de Langen heeft het malafide Humanitas de hand boven het hoofd gehouden, en lapte daarbij alle signalen vanuit de bewoners en de Wijkraden aan zijn laars.

Het Nieuw Rotterdams Welzijn, zoals dat uitgepakt heeft op Feijenoord, geeft ook blijk van een ernstige miskenning van de betekenis van het welzijnswerk voor de vorming van de jeugd en van het belang van samenlevingsopbouw. Kind- en jeugdwelzijn bieden activiteiten die bijdragen aan de vorming van de jeugd, vooral ook omdat dit vrijwillig is. Dat stelt hoge eisen aan de welzijnswerkers: voor hen is het bij uitstek van belang dat ze oprecht houden van de kinderen, dat ze deugen en dat ze goed zijn in hun vak. Dat is niet iedere jeugdprofessional gegeven en daarom is het van belang juist zulke mensen te waarderen. De werkelijkheid is echter anders, zoals bijvoorbeeld ook gebleken is bij Duimdrop wat door Sven de Langen als ‘oubollig’ aangemerkt is. Welzijnswerk is gericht op welbevinden en biedt bovendien de mogelijkheid op het creëren van ‘een village to raise child’ of ‘pedagogische civil society’. De miskenning ervan heeft een opdrijvend effect op de jeugdzorg en is één van de oorzaken dat mijn jeugdige medebewoners slechter af zijn dan 10 jaar geleden, toen het NPRZ begon. Dat het welzijnswerk voor het gebied Feijenoord zo uitgepakt is geeft ook blijk van een ernstig gebrek aan integrerend vermogen op het niveau van het College en binnen het beleidsapparaat.

Wat voor het kind- en jeugdwerk geldt is ook van toepassing op andere modaliteiten van vormende vrijetijdsbesteding, zoals de sport en de cultuur. Het is dan ook niet voor niets  dat de Wijkraad Feijenoord er voor gepleit heeft dat het parkeerterrein bij de Jumbo wordt herbestemd voor een buurtsportaccomodatie, geleid door de Hockeyclub Feijenoord. Daarmee heeft de Wijkraad ook de handschoen opgepakt die wethouder Van Gils in een interview over Wijk aan Zet aanreikte. De reactie van de wethouder Eskes is echter op zijn best zuinig te noemen. Zie

https://www.ad.nl/rotterdam/zo-kan-elke-rotterdammer-straks-meepraten-over-zn-eigen-wijk-blijf-zeiken-dat-houdt-ons-scherp~a806bde7/

8. Onderzoek Jeugdbeleid op Feijenoord

Daarom herhaal ik nog eens met dringende oproep uit mijn inbreng in 2019 voor de Raadscommissie ZOCS, te weten een onafhankelijk onderzoek, al dan niet door de Rekenkamer, naar het gemeentelijk jeugdbeleid van de afgelopen 10 jaar op Feijenoord, inclusief de Children’s Zone en het welzijnsbeleid. Zo’n onderzoek is niet om te pesten maar om van te leren, zoals uw collega Karremans onlangs volledig terecht betoogde. Daarbij laat ik me niet afschepen met de ophanden zijnde midterm review, want daar heeft niemand tot op heden het ontwerp van gezien en dat belooft niet veel goeds voor de kwaliteit ervan. Rotterdam is vooral goed in het met veel bombarie aankondigen van nieuw beleid en een ‘Rotterdamse aanpak’, maar beleidsevaluatie ho maar. Meestal komt het neer op ‘we zien wel waar het schip strandt of ‘de wal keert het schip’. Doet u zo’n onderzoek nu eens wél. Voordeel ervan is ook dat u dan niet meer van mijn ongetwijfeld subjectieve perceptie afhankelijk bent. Die ruil ik zelf ook graag in voor een objectievere, maar dan wel gebaseerd op deugdelijk en onbevangen wetenschappelijk onderzoek.  

9. Onderzoek Staat van de Jeugdprofessional

Als leden van dit College bent u medeplichtig aan een volstrekt achterhaalde sturing die het werk van jeugdprofessionals onnodig stroef maakt. Die is mogelijk ook nog de belangrijkste oorzaak zijn voor de burn-out, uitval en personeelstekorten in belangrijke jeugdprofessies als het onderwijs, het jongerenwerk, de jeugdhulpverlening en de sociaal ondernemers in het jeugddomein. Het is een sturing uit de beduimelde boekjes van het oubollige new public management. waarbij de mensen van de dagelijkse praktijk worden geteisterd met targets, prestatieindicatoren, protocollen en administratieve verplichtingen. Een hele contraproductieve besteding van belastinggeld kortom, die bovendien gecultiveerd wordt door een bestuurs- en beleidsapparaat dat ook met publieke middelen betaald wordt. Wat dus een dubbele verspilling van belastinggeld is. Dit onderzoek is erop gericht dat scherper te krijgen en inspiratie op toe doen voor vormen van sturing die er blijk van geven dat de mensen van de dagelijkse praktijk de VIP’s zijn die voor de jeugd het verschil maken en daarom dan ook navenante waardering verdienen. www.pedeng.nl/staat.

10. Versterk je inlevingsvermogen

Het is de starheid, het gebrek aan inlevingsvermogen en de weigering van het College én van het beleidsapparaat zich te verbinden met de mensen die zich in een wijk als Feijenoord inzetten voor de jeugd. Die doen ons hier de das om. Dezelfde starheid en hardleersheid die wethouder Eskes brengt tot haar weigering om voor het jeugdbeleid in de wijk een uitzondering te maken op haar gunningsbesluit welzijn, omdat dat dit de betrokken welzijnsorganisatie zou kunnen schaden. Het is duidelijk waar haar prioriteit ligt en haar hart. Dat is niet bij de stad.

11. Ik wijk voor niemand

Neemt u bij uw reactie het volgende nog in acht? Ik laat me niet afpoeieren. Evenmin laat ik me lijmen door de gebruikelijke clichés dat ik zo actief en betrokken ben om vervolgens te worden afgescheept met toezeggingen uit de KIHR-categorie. Ik ben een vrije burger van de stad Rotterdam en een trotse bewoner van de wijk Feijenoord. Ik wijk voor niemand.

 

Ype Akkerman

Pedagogisch Collectief Feijenoord

Rotterdam

010 5118119

Een Staat van de Jeugdprofessional

 Voorstel voor een onderzoekspilot

 Waarom onderzoek naar de staat van de jeugdprofessional?

1. Mensen worden niet geboren maar gevormd, aldus Erasmus.
2. De vorming van de jeugd is het resultaat van de inspanningen van ouders, anderen in de naaste familie- en vriendenkring, vrijwilligers en jeugdprofessionals. Het is mensenwerk bij uitstek.
3. Onder jeugdprofessionals wordt iedereen verstaan die zich beroepsmatig inzet voor de jeugd in alle fasen van het leven van kinderen en jongeren. Dus vanaf 9 maanden voor de geboorte totdat ze volwassen zijn, zeg 25 jaar.
4. De kwaliteit van het werk van de jeugdprofessionals wordt bepaald door drie factoren: hun intrinsieke motivatie, dat ze deugen en dat ze goed zijn in hun vak; met dat laatste wordt in elk geval bedoeld goed in pedagogisch opzicht en in het eigen metier (als medewerker kinderopvang, leraar, jongerenwerker, wijkagent etc.). Het zijn de drie kenmerken van ‘goed werk’, zoals vastgesteld na een uitvoerig onderzoeksprogramma van Harvard.[1]
5. Het werken voor de jeugd in de focuswijken is op zich al een uitdaging. Er zijn echter goede redenen aan te nemen dat dit belangrijke werk ook gedrukt en belemmerd wordt door beleid, sturing en regelgeving van de gemeente Rotterdam. Onder meer dweilen met de kraan open omdat niets gedaan wordt aan structurele armoede in de gezinnen, te weinig stimulans aan onderlinge samenwerking, neoliberalistische sturing op targets en prestatieindicatoren, onzinnige subsidievoorwaarden, administratieve verplichtingen, tijdelijke subsidies en aanbestedingen, tijdelijke arbeidscontracten, gebrek aan of helemaal geen overheidssubsidie waardoor men voortdurend moet leuren bij fondsen, gebrek aan scholing, en meer in het algemeen een afstandelijke en weinig begripvolle bejegening vanuit het bestuurs- beleidsapparaat (Farizeeërsgedrag). Dit heeft in elk geval sterk negatieve gevolgen voor één hele belangrijke factor voor het werken met de jeugd: dat je er zin in hebt, dus je intrinsieke motivatie.
6. De moeilijkheidsgraad van het werk op zich, in combinatie met het hierboven geschetste beleidshandelen leiden tot burn-out, uitstroom en gebrek aan instroom. Met tot gevolg kwantitatieve personeelstekorten en kwalitatieve (werken met stagiaires en onbevoegden) onder alle jeugdprofessionals. En dan treedt een vicieuze cirkel in werking.
7. Onderzoek naar De Staat van de Jeugdprofessional kan deze factoren scherper krijgen en leiden tot zodanige kentering in beleid, sturing en financiering dat jeugdprofessionals (weer) op alle drie de hierboven genoemde dimensies van goed werk uit de verf komen. Dat ze behouden blijven voor de focuswijken en nog liever dat we daar weer meer professionals krijgen die zich met hart en ziel en met al hun kwaliteiten en vermogens, en voor een langere periode, aan de jeugd in deze wijken wil verbinden.

Aanpak van dit onderzoek: een pilot

1. Begin klein, dus in de vorm van een pilot. Dan kun je snel beginnen. Zo kun je ook ervaring opdoen met het oog op een groter onderzoeksontwerp. Naderhand kun je besluiten tot een meer omvattende periodieke peiling, zoals de Staat van het Onderwijs of die van de Jeugd.
2. Interviews (individueel of groepsgewijs) met jeugdprofessionals die op dit moment in de picture zijn als het gaat om uitstroom en burn-out: medewerkers kinderopvang, jeugdzorg, leraren (inclusief medewerkers dagprogrammering), zzp’ers. Als je op deze manier van 50 personen informatie krijgt heb je al heel wat.
3. Neem één van de focuswijken op Zuid.
4. Doe deze interviews vooral ook met mensen die het beroep verlaten hebben (exitinterviews). Met 10 personen ben je al een heel eind.
5. Je zou ook vrijwilligers in de interview mee kunnen nemen; voor hen gelden immers dezelfde dimensies van goed werk. Maar voor deze pilot zou ik ze ook nemen als vraagbaak; wat zien zij van het werk van de jeugdprofessionals en wat motiveert en belemmert hen in hun werk?
6. Wat voor vrijwilligers geldt, geldt ook voor ouders; die zou ik voor deze pilot ook dezelfde rol geven als de vrijwilligers. Daarbij is het van belang te beseffen dat de ouders de belangrijkste belanghebbenden zijn bij dit onderzoek. Zij zijn immers primair verantwoordelijk voor de vorming van hun kinderen en dan hebben ze er ook alle belang bij dat de jeugdprofessionals aan wie ze die toevertrouwen goed werk verrichten.

Uitvoering van deze pilot

1. Deze pilot wordt belegd bij de Kenniswerkplaats Talent die daarbij samenwerkt met de stichting Beroepseer. Die laatste is gespecialiseerd in het concept van ‘goed werk’ en onderhoudt ook goede contacten met BZK, het ministerie van Kajsa Ollongren. Het valt dus ook goed in te passen in het NPRZ.
2. Looptijd 4 maanden
3. Als je begint op 1 november heb je op 1 maart 2022 een resultaat.
4. De uitkomsten van deze pilot worden dan benut bij de vormgeving van het jeugdbeleid in de nieuwe Collegeperiode, in elk geval voor Zuid. En wie weet is het ook aanleiding voor aanpassingen in de landelijke regelgeving.
5. De pilot dient als opmaat voor een meer omvattend periodiek onderzoek naar de Staat van de Jeugdprofessional. Daarin kun je ook een Staat van de Vrijwilliger en een Staat van de Ouder meenemen.

Stel niet uit tot morgen wat je vandaag al kunt doen

Laat deze pilot niet de aanleiding zijn voor het beleidsapparaat om pas op de plaats te maken. Ook nu zijn er tal van signalen over de contraproductieve sturing in het jeugdbeleid. Zoals bijvoorbeeld de subsidievoorwaarden bij Couleur Locale en de dwingende aard van de dagprogrammering NPRZ. Die kunnen direct worden aangepakt. En dat moet ook, want de problematiek van burn-out, de uitstroom en de personeelstekorten bij de jeugdprofessionals op Zuid is meer dan urgent.

Ype Akkerman, 30 september 2021

[1] Die trits is engagement, ethics en excellence. Het is het resultaat van het Good Work programma van Harvard University, uitgevoerd door Howard Gardner, Mihaly Csikszentmihalyi (die van het boek Flow) en William Damon.  Zie https://beroepseer.nl/goed-werk/ enhttp://www.pz.harvard.edu/projects/the-good-project

 

 

Evaluatie verblijf schip met statushouders in de wijk Feijenoord

Van medio oktober tot eind december 2021 lag in de Persoonshaven op Feijenoord een schip met zo’n 90 statushouders. Die hadden al veel te lang in de AZC’s gezeten en door de komst van extra veel vluchtelingen moesten die nu wel heel snel worden uitgeplaatst om in de gemeenten woonruimte te krijgen. Staatssecretaris Ankie Broekers-Knol deed daartoe een dringend beroep op een groot aantal wethouders, waaronder Vincent Karremans van de gemeente Rotterdam. De komst van dit schip was voor de Feijenoorders nogal onverhoeds en gaf zeker in het begin enig tumult. Door de bank genomen is dit verblijf goed verlopen; wel was er een probleem met de stroomvoorziening, die geluid- en stankoverlast veroorzaakte voor de direct omwonenden en wat pas na 6 weken bevredigend geregeld was. Ik heb me er zelf als lid van de Wijkraad Feijenoord nogal tegenaan mee bemoeid. Sinds begin januari 2022 liggen er elders in Rotterdam inmiddels vier schepen met asielzoekers om de nood bij de AZC’s te lenigen.

Hieronder mijn relaas en mijn commentaar, bedoeld voor de evaluatie van het traject tijdens de laatste maanden van 2021. 

Twee adviezen

In Buitenhof van 13 februari 2022 zei Sylvana Simons dat Joris Luyendijk tot het soort mensen hoort ‘dat het vermogen mist om iets aan te nemen zonder dat ze het zelf ervaren hebben’. Bij het beleids- en bestuursapparaat van de gemeente Rotterdam is dat ook het geval en de gang van zaken rond het schip met statushouders op Feijenoord illustreert dat. Het is een patroon en het uit zich al sinds jaar en dag in de omgang van de gemeente met de wijk Feijenoord. Daarom stelde  de Wijkraad Feijenoord vorig jaar in een brief aan minister Ollongren (www.pedeng.nl/kajsa)dat Feijenoord weliswaar ‘focuswijk’ heet maar in de praktijk ‘wegkijkweg’ is.  Bestuurders en beleidsambtenaren komen doorgaans pas opdraven als hier de pleuris uitbreekt, zoals afgelopen zomer toen het met 10 schietpartijen ‘High Noon op Feijenoord’ was.

Daarom de volgende twee adviezen aan het bestuurs- en beleidsapparaat:

1. Versterk je inlevingsvermogen; 

2. Wees wat bescheidener over je eigen slagvaardigheid. Verwijder dan ook ronkende clichés als ‘opgestroopte mouwen’ en ‘niet lullen maar poetsen’ uit het beleidsvocabulaire; ze stemmen niet overeen met de werkelijkheid.

Opmerkingen over het verblijf

1. Zijn we daar wél goed genoeg voor?

De Feijenoorders zijn de beroerdste niet en willen best gastvrijheid verlenen aan mensen die tijdelijk in de wijk ondergebracht moeten worden. Dat geldt ook jegens de statushouders aan de Persoonshaven, zo is gebleken. Ik til er zelf niet zo aan dat het halsoverkop snel moest; nood breekt immers wetten.  Dus dat is wat mij betreft niet een punt. Echter, gezien het bovenstaande kon ik me niet aan het gevoel onttrekken dat, terwijl men de wijk stelselmatig links laat liggen, die voor het oplossen van dit urgente gemeentelijk probleem kennelijk wel goed genoeg is.

2. Bam bam bam

De Wijkraad Feijenoord werd voorgehouden dat, in de grootste havenstad van Europa, alleen de Persoonshaven in aanmerking kwam voor het aanmeren van dit schip. Nota bene een haven zonder walstroom en in een kwetsbare wijk. Dat blijkt dus naderhand gelogen te zijn want inmiddels liggen er vier schepen elders de stad. Het is voor mij andermaal reden om de gemeente nooit op zijn woord te vertrouwen. In de NRC van 25 november 2021 las ik dat wethouder Karremans die beslissing had genomen op basis van een soort snelkookpan-procedure die hij als ondernemer ontwikkeld had. Dat ging van ‘bam bam bam’, zo staat er. Hij had er beter nog even een nachtje over kunnen slapen. 

3. Traagstroom

Dat de stroomvoorziening uiteindelijk pas na 6 weken geregeld was zegt veel over het gebrek aan slagvaardigheid als het om iets gaat waarvan de gemeente kennelijk zelf niet de urgentie voelt. Bovendien heb ik er zelf meer achteraan gemoeten dan je redelijkerwijs van een volksvertegenwoordiger mag verwachten. Dit terwijl de gemeente de, al heel in het begin gedane, suggestie om eerst eens te kijken naar een stroomvoorziening van Stedin vlakbij het schip veronachtzaamd heeft. Ik betaal al belastinggeld voor de ambtenaren, moet ik ze dan nog aansturen ook?

4. Uitdijende organisatie

Opvallend was de grote en groeiende hoeveelheid personeel die zich inzette voor het natje en droogje, de begeleiding en de inburgering van de statushouders inzette. Voorop gesteld, het is ze zeer gegund. Maar het steekt wel af tegen de personele voorziening voor het leven en het welzijn van de bewoners van Feijenoord. Vooral op het gebied van het jeugdbeleid heeft de gemeente het stevig af laten weten, door een slordige en onachtzame omgang met iedereen die zich voor het leven en de verheffing van de jeugd inzet. Terwijl dit zo’n belangrijk speerpunt is van het Nationaal Programma Rotterdam Zuid, waar Feijenoord één van de ‘focuswijken’ van is. 

5. Klooiend leren

Burgemeester Aboutaleb stelde onlangs dat Rotterdam altijd loyaal heeft samengewerkt met de IND, het COA en andere organisaties die een taak hebben op het gebied van immigratie- en asielbeleid. En ook dat daarmee veel ervaring is opgedaan. Welnu, dat was niet te merken aan dit proces dat alle kenmerken heeft van het sociaal constructivisme waarbij men al klooiend leert. Het zou dan ook goed zijn als de ervaringen met deze casus worden verwerkt in een draaiboek.

6. Gebrek aan presentie bij de projectleiding

In de organisatie van het project is gekozen voor een projectleider ‘op afstand’ en medewerkers in de frontlinie. Dat doet denken aan de generaals uit de Eerste Wereldoorlog die zelden in de loopgraven te vinden waren maar wel beslissingen namen met vergaande gevolgen die niet genomen hadden hoeven worden. Dat geldt ook voor de trage aanpak van de stroomvoorziening aan de Persoonskade. Als je niet voelt wat de bewoners voelen ervaar je minder urgentie en dat verklaart de traagheid en slordigheden in het proces.  

7. Ruimte voor nieuwkomers

Door het verblijf van de statushouders ben ik ook nog weer eens extra bepaald bij de maatschappelijke spanningen die ontstaan als nieuwkomers met voorrang gehuisvest moeten worden. Niet de voorrang is hier het probleem maar de schaarste qua huisvesting, het gevolg van jarenlang bewust woonbeleid van de gemeente Rotterdam. Aangezien niet te verwachten valt dat de internationale onrust zal gaan verdwijnen en omdat we het de komende jaren steeds meer moeten hebben van arbeidsmigratie, is dat eens te meer reden voor een flinke aanpassing in de Woonvisie van het College. En wel één die gaat voor uitbreiding van de woningvoorraad sociale huur in plaats van krimp.

8. Hoezo ‘integratie en samenleving’?

In de WhatsApp groep van bewoners en ambtenaren en ook op andere manieren piepten met enige regelmaat uitingen op met een xenofoob en discriminerend karakter. Het is aannemelijk dat die staan voor een breder onderhuids sentiment in de wijk. Het valt deze wethouder weliswaar niet persoonlijk, maar wel politiek aan te rekenen dat zijn voorganger Bert Wijbenga dat klaarblijkelijk onderkend noch geadresseerd heeft, dit terwijl ‘integratie en samenleving’ toch in zijn portefeuille zitten. Diens motto “Relax, dit is Rotterdam” lijkt dan ook vooral een alibi geweest te zijn om weg te kijken van wat er in een wijk als Feijenoord schort aan deze kenmerken. 

Feijenoord als leerwerkplek voor het beleidsapparaat

Hoe dan ook is het mooi dat Feijenoord het leergeld betaald heeft waardoor de gemeente de huisvesting, de begeleiding en de stroomvoorziening van schepen met vluchtelingen op de andere vier plekken snel en netjes kom regelen. Te hopen valt dan ook dat bij de gemeente het besef gegroeid is dat hij van de bewoners nog wel heel op kan steken, ook op tal van andere terreinen. We zetten er graag een Feijenoord Academie voor op. Het zou ook de verdiencapaciteit van de wijk ten goede komen.

 

 

Hand in hand voor kansen op vorming

Mensen worden niet geboren maar gevormd, aldus Erasmus. Als je dus voor een dubbeltje geboren wordt kun je wel degelijk een kwartje worden. En ook dat je menswording vooral bepaald wordt door de invloeden van iedereen in jouw omgeving. Die vorming gaat over alles wat je voluit tot mens maakt: qua zelfbeeld, sociaal, burgerschap, kennis, taal, rekenen, artistiek, sportief, professioneel, hulpvaardig, omgaan met teleurstellingen, samenwerken, discipline, hoffelijkheid, inlevingsvermogen, ‘eerbied voor grijze haren’, respect voor de natuur en deugdzaamheid. Kortom, alles wat we onze kinderen toewensen en waarmee we ze toe willen rusten. Zodat ze uit kunnen groeien tot mensen aan wie de toekomst van de wijken, de stad, het land en de planeet met een gerust hart kunnen toevertrouwen. En waarbij ze ook als persoon tot hun bestemming mogen komen. Want het is zoals Erasmus stelt: ‘de belangrijkste voorwaarde voor geluk is dat je wilt worden wat je bent’.

Die vorming wordt veel Rotterdamse kinderen onthouden. Dat is omdat hun ouders in een permanente bestaansonzekerheid verkeren, slecht behuisd zijn en worden gediscrimineerd, wat funest is voor het zelfbeeld en de ontwikkeling van de jeugd. Op Zuid worden ze arm, dom en onmondig gehouden. Verder omdat er een ernstig gebrek is aan vormende vrijetijdsbesteding in sport, cultuur, jeugdwerk en natuur. Ook omdat wijken als los zand aan elkaar hangen zodat jongeren gemakkelijk tussen de wal en het schip terechtkomen en criminaliteit gedijt. En omdat de jeugd het moet hebben van scholen waar burn-out en een groeiend lerarentekort domineren. Want de scholen worden eenzijdig verantwoordelijk worden gehouden voor de vorming en schoolprestaties van de jeugd, wat niet alleen heel onterecht is maar ook heel dom. Is dit alles geen regelrechte schande voor de stad waar Erasmus, de grootste zoon van Rotterdam, geboren is en zijn eerste duizend dagen heeft doorgebracht? En die ons zo rijk voorzien heeft van inspiratie en wijsheid voor de praktijk van opvoeding en vorming? Hoe barbaars!

Dit pedagogisch tekort is trouwens niet voorbehouden aan kinderen in aandachtswijken. Want neem de wijk Kralingen, waar sprake is van een toevloed van studenten die zoveel overlast veroorzaken dat de oorspronkelijke bevolking wegtrekt. Met recht een schoolvoorbeeld van gettovorming die ook reden is tot zorg over het moreel kompas van onze toekomstige leiders. Hier slaat Erasmus de spijker op de kop als hij stelt dat ‘kennis oneindig veel voordelen biedt, maar meer kwaad dan goed doet als die niet ten dienste wordt gesteld aan deugdzaamheid’. Wie opgroeit met het idee dat ‘succes een keuze’ is en Nederland een ‘onwijs gaaf land’ wordt misvormd met een verwrongen wereldbeeld. 

Het Rotterdamse jeugdbeleid maakt het eerder erger dan beter. Want dat is niet gebaseerd op liefde voor de Rotterdamse jeugd en op een authentiek verlangen die in alle opzichten uit de verf te laten komen. Maar om ‘hoger op de goede lijstjes’ te komen, een krachtpatserig imago van ‘opgestroopte mouwen’ te cultiveren en zich in talkshows op de borst te kloppen. De bestuurders en ambtenaren geloven heilig in de mythe van ‘onderwijs emancipatiemotor’ waardoor leraren dweilen waar de beleidsmakers de kraan openlaten van armoede, slechte behuizing, discriminatie, een ernstig tekort aan vormende vrijetijdsbesteding en segregerende wijken. Het heeft zeker op Zuid, waar het NPRZ regeert, geleid tot forse burn-out, uitval en een excessief lerarentekort. http://www.pedeng.nl/vuur/

Verder zwelgen deze wereldvreemde technocraten nog steeds in het oubollige en contraproductieve new public management met zijn ‘targets’, ‘prestatieindicatoren’ en ‘scherpe afspraken’ die de intrinsieke motivatie van de praktijkpedagogen ernstig ondermijnen en de uitoefening van hun vak onnodig stroef maken. Ze stoppen bovendien belastinggeld toe aan organisaties die niet leveren en onthouden dat aan organisaties bij wie dat wel het geval is  Zie ook http://www.pedeng.nl/afbraak/.

Is Rotterdam al een arme stad, de echte armoede zit ‘m in het beleidsdenken van deze potentaatjes van Pyongyang aan de Maas. Die  krokodillentranen plengen over het gapende lerarentekort, de toenemende jeugdproblematiek en -criminaliteit en de lage opkomst bij de verkiezingen op Zuid, maar niet willen beseffen dat dit goeddeels hun eigen schuld is.

Wat dan wel? Dat is het volgende.

1. Bestaanszekerheid door een toereikende en stabiele financiële positie. Zodat ouders de gemoedsrust en de tijd hebben die de basis vormt voor een goede opvoeding. En meer ruimte hebben om te werken aan hun eigen vorming door scholing en maatschappelijke participatie.
2. Betaalbare woningen die ruimte bieden voor spel, hobby’s, huiswerk, studie en een ongestoorde nachtrust. Kortom een thuis.
3. Wijken waarin het wemelt van de goede mensen van de dagelijkse praktijk die elk vanuit hun eigen metier hun beste beentje voorzetten voor de vorming van de jeugd. Eerst en vooral de ouders. En verder iedereen die zich inzet voor ‘vorming buitenshuis’, zoals in de geboortezorg, de kinderopvang, het onderwijs, de sport, de cultuur, de natuur, jongerenwerk, jeugdhulpverlening, wijkpolitie en in de (leer)bedrijven. Vrijwillig en beroepsmatig. 
4. Villages to raise a child, waarin iedereen de vorming van de jeugd als een gezamenlijke opdracht ziet. In een vriendelijke wijkgemeenschap waarin elk kind zich geliefd weet om wie die is en wordt uitgedaagd op wat die kan. 24 uur per dag, 7 dagen in de week en alle weken van het jaar. 

Ouders, vrijwilligers en professionals, het zijn de mensen van de dagelijkse praktijk die het verschil maken voor de jeugd. Deze onmisbaren verdienen dan ook een aanzienlijk betere bejegening dan wat ze nu krijgen; de rode loper moet voor hen uitgaan. Ze hebben meer dan genoeg aan deze ontroerende aansporing van Erasmus, die gedrenkt is in de taal der liefde. ‘Overweeg hoeveel we van onze kinderen houden, hoe veelzijdig en veeleisend een goede opvoeding is, maar ook hoe schitterend haar resultaat. Vergeet niet hoe vlot een kind alles opneemt en hoe soepel zijn geest is, hoe gemakkelijk het iets aanleert dat goed is en bij de menselijke natuur past, zeker als vriendelijke, deskundige mensen het spelenderwijs weten aan te brengen’.

Aan de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, 

mevrouw Kajsa Ollongren

Van de Wijkraad Feijenoord,

In afschrift aan:

• de Tweede Kamer der Staten Generaal, met het verzoek deze brief te betrekken bij de begrotingsbehandeling BZK in de week van 25 oktober a.s. 
• De Gemeenteraad van Rotterdam
• Het College van B & W van Rotterdam
• Het bestuur van het Nationaal Programma Rotterdam Zuid

Mevrouw Ollongren,

Wij onderschrijven in meerderheid de notitie “De Valse Schijn van het NPRZ”(*) over de jeugd in de wijk Feijenoord en de burgerdemocratie op Zuid. Die is geschreven door één van onze collega-volksvertegenwoordigers in de Wijkraad Feijenoord, die indertijd als rijks- en gemeenteambtenaar meegewerkt heeft aan de start van het NPRZ. Kort en goed komt er het er op neer dat de kinderen en jongeren in onze wijk wat betreft hun vorming en verheffing verder van huis zijn dan 10 jaar geleden, en dat het NPRZ een loopje neemt met de burgerdemocratie. Dat laatste is temeer een probleem omdat het merendeel van  de burgers die wij vertegenwoordigen kinderen hebben en daarom ook in die hoedanigheid de dupe zijn van het falende jeugd- en onderwijsbeleid. Beleid waar ze hoegenaamd geen invloed op hebben, dit terwijl zij als ouders wel primair verantwoordelijk zijn voor de opvoeding en vorming van hun kinderen. Wij wenden ons tot u omdat u stellig niet beseft dat u zich ingelaten heeft met een malafide partner die van Rotterdam Zuid een Pyongyang aan de Maas gemaakt heeft; u wordt een rad voor ogen gedraaid. En ook omdat de Gemeenteraad het af laten weten als wij ons tot hem wenden, net als het College en het NPRZ zelf.  

We schetsen u in deze brief deze probleemanalyse, die uitgebreider beschreven staat in de notitie over de Valse Schijn. Vervolgens doen we u 12 dringende aanbevelingen. 

Probleemanalyse: een aantal voorbeelden.

Uitgangspunt is de brochure over de Children’s Zone die 10 jaar geleden in de focuswijken verspreid is. ‘We stomen jou klaar voor een succesvolle toekomst’ zo luidde de belofte aan de jeugd. Die brochure is gebaseerd op een door de gemeente gevraagd advies van een Expertteam Children’s Zone en schetst het perspectief van een wijkgemeenschap waarin ouders en mensen uit sectoren als onderwijs, sport, cultuur, speeltuin, jeugdzorg, welzijnswerk, cultuur en jongerenwerk intensief met elkaar samen werken en waarbij de scholen van een hoog professioneel niveau zijn. Die belofte is de afgelopen 10 jaar geenszins  waargemaakt en gezien de huidige condities waaronder de jeugd in onze wijk opgroeit zien we dat ook de komende 10 jaar niet gebeuren. 

Dat ligt niet aan de mensen die zich hier in de wijk inzetten voor de vorming van de jeugd; zijn doen dat met alles wat ze in zich hebben aan liefde, toewijding en kunde. Het ligt aan het gevoerde beleid dat blijk geeft van stelselmatige verwaarlozing van de wijk en van onze jeugdige medeburgers. Deze voorbeelden laten dat zien. 

• In 2019 vonden er in de wijk kort na elkaar 3 schietpartijen plaats, waarvan een met dodelijke afloop. Afgelopen zomer waren het er 10. Dit patroon duidt er niet op dat de Feijenoordse jeugd een ‘succesvolle toekomst’ tegemoet gaat. 
• Anders dan voorgespiegeld heeft het NPRZ van meet af aan de afslag gekozen van schooltijduitbreiding en is daar niet meer van afgestapt. Nu heeft die beslist merites maar het is niet de 24/7 benadering die in het vooruitzicht gesteld was. 
• Er is van die communityvorming dan ook niets terechtgekomen. Sterker nog, de gemeente heeft een veelbelovend proces van samenlevingsopbouw om zeep geholpen. Zo ontstaat er een anonimiteit in de wijk waardoor jongeren gemakkelijk tussen de wal en het schip komen en waarin criminaliteit gedijt. 
• Door die eenzijdige focus op schooltijduitbreiding zijn andere dienstonderdelen niet gecommitteerd aan de nationale status aparte van Feijenoord als focuswijk. Daardoor heeft de gemeente hele onoordeelkundige beslissingen genomen. Ten aanzien van de samenlevingsopbouw, maar ook van het jeugdwelzijnswerk dat hier van hoge kwaliteit was. Dat is door toedoen van de gemeente verdwenen. 
• Volgens de Onderwijsinspectie scoren de beide basisscholen in de wijk een 6,6 en zo krijgen zijn de aanmerking ‘voldoende’. Wij vinden dat heel behoorlijk als je in aanmerking neemt dat sprake is van flinke werkdruk en een gapend lerarentekort. Maar afgezet tegen de verwachtingen die gewekt zijn in de bovengenoemde brochure schiet het tekort. 
• Er is veel personele discontinuïteit bij de mensen die zich beroepshalve voor de jeugd en de gezinnen inzetten; in het welzijnswerk, de wijkteams, het jongerenwerk, het onderwijs en de kinderopvang. Dat is slecht voor de kwaliteit en het welslagen van hun werk dat het immers vooral moeten hebben van langdurige en hechte relaties met kinderen en ouders. 
• Er heerst bij het beleidsapparaat een ernstig gebrek aan empathie jegens hen zich op Feijenoord in de praktijk van alle dag inzetten voor de jeugd. Men voelt op dat niveau niet wat hier gevoeld wordt en de bejegening is ernaar. Illustratief is de uitspraak van wethouder Sven de Langen die Duimdrop, dat al sinds jaar en dag het buitenspelen ondersteunt, onlangs ‘oubollig’ noemde. Wat betreft financiële ondersteuning heerst schraalhans keukenmeester en de werkers van de dagelijkse praktijk die wel gemeentelijk geld krijgen worden geteisterd met targets,  prestatieindicatoren en administratieve verplichtingen die een ernstige aanslag zijn op hun intrinsieke motivatie voor dit belangrijke werk. 
• Er was en is nog steeds veel kinderarmoede in de wijk en veel gezinnen leven beneden het bestaansminimum. Dat levert permanente stress op die buitengewoon schadelijk is voor de gezondheid en het sociaal-emotioneel welzijn van de jeugd. Er is weliswaar allerlei regelgeving dat dit opvangt maar die is moeilijk toegankelijk en veel ouders schamen zich er voor dat ze er gebruik van moeten maken. Het zijn dan ook geen structurele oplossingen; eerder wordt van de armoede van de ouders door anderen een verdienmodel gemaakt. 
• De gemeente heeft een beroep op u gedaan om een aantal straten in de wijk onder de Rotterdamwet te plaatsen. Dat kun je zien als onderdeel van het beleid en zorg voor de leefbaarheid van de wijk. Maar wij vinden het een voorbeeld van beleidsfalen, zoals ook uiteengezet in enkele bezwaarschriften vanuit de wijk. 
• Feijenoord is in de praktijk dan ook geen focuswijk maar een ‘wegkijkwijk’. Burgemeester Aboutaleb, tevens voorzitter van het NPRZ, is daar vanuit Feijenoord meerdere keren op gewezen maar die signalen heeft hij veronachtzaamd. 
• En al die jaren hebben de burgers er geen enkele zeggenschap in gehad. Dat geldt ook hun gekozen volksvertegenwoordigers in de Wijkraad. En al helemaal niet de burgers met kinderen, ook wel ouders genoemd, dit terwijl zij toch de belangrijkste belanghebbenden zijn bij goed jeugdbeleid. De ouders zijn vooral object van beleid terwijl zij juist tot de burgers horen die dat beleid bepalen. Trouwens, wat zegt u zelf, een opkomst van 30% bij de laatste verkiezingen geeft niet bepaald blijk van vertrouwen van de Feijenoordse burger in de overheid. Heeft u de gemeente al eens gevraagd wat die daarvan vindt? En wat was het antwoord?
• Wij kunnen niet beoordelen hoe dit bij de andere focuswijken van Charlois en Feijenoord zit; dat is aan onze collega’s in de andere wijken. Hoe dan ook vinden we het van groot belang dat onbevangen en deugdelijk wetenschappelijk onderzoek plaatsvindt naar de opbrengsten van het beleid van de afgelopen 10 jaar en naar de vraag of de maatregelen en beslissingen het gewenste effect hebben gehad. Want ook daar schort het ernstig aan. Terwijl de burger er toch recht op heeft dat te weten, zouden wij menen.

 Onze dringende verzoeken

1. Het openbreken van Regiodeal Rotterdam Zuid met het oog op een herontwerp van het NPRZ dat in elk geval betrekking heeft op een aanzienlijk effectievere aanpak van de vorming van de jeugd in onze aandachtswijken. Wij zijn graag betrokken bij zo’n herontwerp en ook bereid daar zelf ingrediënten voor aan te dragen.
2. Het ontslag van Marco Pastors als directeur van het NPRZ. Hij heeft niets waargemaakt van de belofte van een ‘succesvolle toekomst’ van de kinderen in de focuswijken; het tegendeel is het geval. Uit zijn feitelijk handelen blijkt dat hij behept is met een obsessie voor de schooltijduitbreiding, waardoor wethouders en andere gemeentelijke dienstonderdelen zich niet gecommitteerd hebben aan de nationale status aparte van de focuswijken. Gezien zijn trage  leercurve hebben wij geen enkele fiducie in een mogelijke verandering van visie op dit terrein en het bijbehorende handelen. Bovendien zit hij niet op deze post voor zijn eigen scholing maar voor de vorming van de jeugd en het is inmiddels  zonneklaar dat hij daar totaal geen kaas van gegeten heeft. En met de burgerdemocratie neemt hij een loopje.
3. Het College aan te sporen te stoppen met het sloopbeleid dat onze medeburgers van de Tweebosbuurt inmiddels hun woning, hun gemeenschap en hun ziel gekost heeft. Het is een hele onbeschofte bejegening van onze burgers die het qua inkomenspositie minder getroffen hebben. Het gaat niet aan hen door dit malafide woonbeleid uit onze wijken te weren en te deporteren. En het is een heel slecht voorbeeld voor de jeugd die niet past bij de beschaving die Erasmus ons voorhoudt.
4. In plaats daarvan pleiten wij bij een nieuwe Regering voor een toereikende en stabiele inkomenspositie van deze medeburgers, vooral de ouders onder hen. Dit door middel van een hoger minimumloon en bijstandsuitkering, het terugdringen van flexwerk, het slopen van de schuldenindustrie en zo nodig maatregelen op het gebied van belasting en toeslagen. Dit geldt in het bijzonder voor zulke medeburgers met kinderen, ook wel ouders genoemd, opdat zij weer de gemoedsrust en de tijd hebben om zich te wijden aan de opvoeding en vorming van hun kinderen. Een taak immers waar zij primair verantwoordelijk voor zijn.
5. Het College aan te sporen per direct te stoppen met zijn kille sturingsfilosofie en zijn karige financiële beleid op het gebied van jeugd- en onderwijsbeleid. Die geven blijk van een ernstige miskenning van het belang van de ouders en van de velen die zich vrijwillig of beroepsmatig inzetten voor de jeugd. De bejegening van deze Vip’s voor de jeugd hoort er een van dialoog te zijn die begint met de vraag: wat kan de gemeente voor u doen?
6. Dat niet alleen leraren in de prijzen vallen als het gaat om een (al dan niet tijdelijke) opslag op hun inkomen, maar dat dit ook geldt voor de ouders, vrijwilligers en de andere professionals die zich voor de jeugd in de aandachtswijken van Zuid inzetten. Spoort u het College aan daar zoveel mogelijk zelf werk van te maken, maar doe dat ook in richting van de departementen die verantwoordelijk zijn voor deze werksoorten en hun sociale partners. Het betreft hier in elk geval de werkers in de armoedebestrijding, opvoedingsondersteuning, sociaal werk, geboortezorg, kinderopvang, speeltuinen, sport, muziek, theater en andere kunstbeoefening, natuur en platteland, gezondheidszorg, kinder-, en jongerenwerk, jeugdzorg, wijkpolitie, geestelijke gemeenschappen, (sociale) media, bibliotheekwezen, en leermeesters die de jeugd inwijden in de wereld van arbeid en beroep. Hier ligt dus ook een opdracht voor SZW, VWS, JenV, LNV en OCW, die laatste dan voor zover het de werkers betreft die zich vanuit cultuur en media inzetten voor de vorming van de jeugd.
7. Dat de wijk Feijenoord met recht focuswijk is in die zin dat elke wethouder en elk gemeentelijk dienstonderdeel besef heeft van de nationale status aparte van onze wijk en dat alle beleid gericht is op de versterking van de kwaliteit en leefbaarheid ervan, in het bijzonder ook voor de jeugd. Wilt u het College daartoe aansporen?
8. Dat u het NPRZ aanspoort te werken aan hechte pedagogische wijkgemeenschappen zodat alsnog het perspectief van de eerder genoemde brochure gerealiseerd wordt. Wij werken daar graag aan mee en daar we hebben trouwens ook zo’n beetje het hele College om gevraagd. Tot op heden tevergeefs. 
9. De erkenning dat het NPRZ er in de eerste plaats is voor de Zuiderlingen; het gaat immers om hún leven, leren, wonen en werken. Zij zijn de belangrijkste belanghebbenden, ja zelfs de opdrachtgevers van het programma. Spoort u daarom het College aan werk te maken van de versterking van de burger- en wijkdemocratie door middel van de volgende maatregelen:
   • Per direct invoeren van het model van de wijkafspraak zoals bedoeld in Wijk aan Zet, daar waar de Wijkraden en de Gebiedscommissies dat wensen. Dus dat niet aan het volgende College overlaten.
   • Dat elke wethouder en de burgemeester een focus- dan wel aandachtswijk op Zuid adopteert.
   • Dat de ambtelijke top zijn wekelijkse werkoverleg houdt in de wijken in Rotterdam, om te beginnen op Rotterdam Zuid.
   • Dat de ambtenaren van het centrale beleidsapparaat hun kantoor voor tenminste twee dagen in de week verplaatsen naar plekken in de wijk waar burgers komen en de mensen van de dagelijkse praktijk hun werk doen. Dus niet in de zgn. ‘wijkhubs’ maar in speeltuinen, huizen van de wijk, kinderboerderijen, winkels, theehuizen, markten en andere natuurlijke ontmoetingsplekken. Zodat zij een veel beter zicht en gevoel krijgen van wat er onder de burgers en in wijken leeft. Om te beginnen op Rotterdam Zuid.
   • Dat elk Raadsvoorstel van het College een ‘burgerparagraaf’ bevat waarin staat hoe de ambtenaren zich hebben vergewist van wat het voorstel betekent voor de burgers die door het voorstel geraakt worden en wat de uitkomst daarvan is.
   • Het in bespreking brengen onder de Rotterdamse ambtenaren van de Amsterdamse ambtseed die een veel betere uitdrukking is van wat de beroepsbeoefening van ambtenaren verwacht mag worden dan de oubollige en archaïsche tekst die daarvoor in Rotterdam gebruikt wordt. Laat het infantiele 010-020 gedoe hierin geen belemmering zijn. Zie bijlage bij pedeng.nl/gericht
   • Herhaling van de Burgertop die in 2012 plaatsvond, dan wel afzonderlijke conferenties per wijk of gebied waarbij de burgers de stem krijgen die hen toekomt. Hoe dan ook te houden op datums die er nog toe doen in het kader van de Gemeenteraadsverkiezingen van 16 maart 2022.
10. Anders dan bij de deelgemeente Feijenoord heeft het College volstrekt gefaald op het terrein van het welzijnswerk op Feijenoord. Daarom doen wij u het dringende verzoek het College aan te sporen de nu lopende aanbestedingsprocedure Welzijn Feijenoord stop te zetten zodat ruimte ontstaan voor een nieuw ontwerp op basis van een wijkafspraak waarbij de burgers wél een belangrijke inbreng hebben. Stopzetting ook met het oog op een evaluatie van de performance van de huidige welzijnsorganisatie Humanitas waarvan inmiddels ook bekend is dat die financiële malversaties gepleegd heeft. En omdat bij deze aanbesteding stellig de hand gelicht wordt met de spelregels voor de openbare mededinging; daarvan is melding gedaan bij de Autoriteit Consument & Markt (ACM)
11. Het College aan te sporen helderheid te scheppen in de schimmige delta van geldstromen die de vorming van de jeugd ten goede moeten komen maar waarbij volstrekt onhelder is wat de bestemming ervan is en de rationale die erachter schuilgaat. Zodat de burgers in de wijken en hun volksvertegenwoordigers weten waar ze in financieel opzicht aan toe zijn, evenals de vrijwilligers en de professionals die zich voor de vorming van de jeugd op Zuid inzetten.
12. Het NPRZ aan te sporen te komen met een robuust wetenschappelijk programma dat voorziet in onbevangen en deugdelijk onderzoek naar de relatie tussen het gevoerde beleid van het NPRZ op alle drie de pijlers en de effecten daarvan, op een zodanige wijze dat het beleid ook op een verstandige en verantwoorde manier kan worden bijgesteld. En dat de belastingbetaler een antwoord krijgt op de vraag of het geld goed besteed is. Dit betekent in de eerste plaats een veel steviger positionering en facilitering van de relevante Kenniswerkplaatsen. En het verdient dringend aanbeveling hier ook samenwerking aan te gaan met het Kenniscentrum Ongelijkheid te Amsterdam. Ook hier geldt, laat het infantiele 010-020 gedoe geen belemmering vormen die samenwerking te zoeken.

Wilt u ons laten weten of u dit bericht in goede orde ontvangen hebt en wanneer we een inhoudelijke reactie kunnen krijgen?

Hoogachtend,

Namens de Wijkraad Feijenoord,

Ype Akkerman

y.akkerman@wijkraadrotterdam.nl

010 5118119

(*) Zie www.pedeng.nl/vals  (longread) en www.pedeng.nl/valspb  (samenvatting)